Depresif Cumartesi

Sabah yorgun bir şekilde kalkıp (insan hem o kadar uyuyup hem de nasıl yorgun kalkabiliyor) TV'yi ve bilgisayarı açtım. TV'nin sesini kapattım. Bilgisayarda da iTunes açıp, sabah sabah iyi gider diye listeden bir Portishead başlattım. Sonra tekrardan yatağın sıcaklığına geri döndüm. Ancak farkında olmadığım şey iTunes'ün Shuffle seçeneğinin açık olmadığı ve bunun da üzerine TV'nin kumandasını masanın üstünde unutmuş olmamdı. Yerimden kalkamayacak kadar üşengeç hissettiğimden bir saatimi Portishead'in Roseland konserini dinleyerek, TV'de sesi kapalı Kaşif Dora ve Süngerbob izleyerek ve uyuklayarak geçirdim. Beth Gibbons'ın sesi içimdeki tüm hayat enerjisini emdi. Tekrardan kalkmaya karar verdiğimde kelimelerle anlatılamayacak kadar depresiftim.

Bu arada; Ağva planı son anda iptal oldu. Kahve falımdaki herşey sırasıyla gerçek oluyor. Üzülmeli miyim?